6 september 2022
Véronne en Elektriciteit!
Sinds 1956 is Véronne geëlektrificeerd. Dat lijkt heel lang geleden, maar ik vind dat erg laat in de tijd. Van mijn geboorte af ben ik gewend aan elektriciteit in huis, maar de toenmalige burgemeester van Véronne vond dat hij genoeg had aan het maanlicht 's avonds op zijn huis. Ik weet eigenlijk niet of 1956 in de omgeving laat was of niet. Allereerst werden natuurlijk de grotere plaatsen, en de makkelijker trajecten geëlektrificeerd, en later pas de kleine dorpjes/communes in de bergen.
Enkele ruïnes/boerderijen die nog hoger in de bergen staan, kregen toen geen elektriciteit. Of het was te duur, of men wilde het eenvoudig niet. De ruïnes werden weer hersteld, de verlaten boerderijen weer bewoond (alhoewel niet als boerderij gebruikt maar gewoon als bewoning) en begin van de 21-ste eeuw begon men het toch wel raar te vinden dat die paar huizen niet geëlektrificeerd waren. Ergens hogerop had iemand gezegd dat in de huidige tijd toch elke Fransman recht had op elektriciteit. Men vroeg dus alsnog elektriciteit aan.
Dit gaf een hoop heibel in de gemeente (een 40-tal personen in totaal). De ene helft vond dat in de tegenwoordige tijd men genoeg alternatieven had voor elektrische energie, Zonnepanelen bijvoorbeeld, soms een generator, . . . In ieder geval was het veel te duur om vele kilometers (minder dan 10 km) om elektriciteit aan te leggen voor zegge drie huizen, en daarbij zorgen al die benodigde palen voor een schending van het natuurschoon. Anderen konden het niet veel schelen, als men daar "recht" op had, nou toe dan maar.
Een kleine commune als die van Véronne is natuurlijk niet rijk, en het kostte inderdaad veel geld, maar na jaren steggelen kwam er een burgemeester die bij het kamp van de drie betreffende huizen hoorde, en werd besloten dat de leiding aangelegd zou worden.
Nu werd er gesteggeld over het traject. Het kortste traject, van een transformatorhuisje langs de "Route de Saillans" recht omhoog, werd afgestemd doordat een bewoner/eigenaar van een huis het geen gezicht vond, die palen, en dat hij er recht op uitkeek. De betreffende bewoner is nog wel eigenaar van het huis, maar woont er niet meer. Iets verder weg zocht men een traject. Men kwam uit bij ons. Tussen ons en de buren zou de aanleg gemakkelijker zijn, alhoewel een beetje verder. Nu wierpen wij allerlei bezwaren op. Wij wilden die palen ook niet, en daarbij zouden bomen verwijderd moeten worden, of beschadigd worden. "Nee nee, ze zouden die bomen wel sparen". (Ik ken die beloften, in Aerdenhout zou de gemeente mijn prachtige blauwspar ook sparen bij de aanleg van een riool) Daarbij kwam dat de buurman zich zorgen maakte over zijn bron (waterput, waar hij zijn water van betrekt) waarlangs de leiding zou worden gegraven. Als je bij een bron gaat graven, kan je de ondergrondse waterstromen sterk beïnvloeden. Ook dat traject werd dus afgekeurd.
Nog een paar honderd meter verder langs de weg was nog een mogelijkheid, en daar is uiteindelijk de leiding aangelegd. Dit gesteggel duurde ook weer een paar weken. Wij zien nu wel een aantal palen, gedeeltelijk verstopt achter een heuvel, maar ook gedeeltelijk boven de bomen uitstekend, want men heeft het traject eerst kaal gemaakt over een breedte van enkele meters. De drie huizen hebben nu dus elektriciteit, ik denk ongeveer een jaar of zes. Een van de drie heeft zijn huis en terrein meteen verkocht, voor een veel hogere prijs dan hij er ooit voor gekregen zou hebben als het geen elektriciteit heeft gehad. Die meerwaarde hoefde hij niet te delen met de commune die voor alle kosten opdraaide. (niet álle kosten, er was ook subsidie van het Canton, van het Departement, en misschien ook nog wel van de "Region" en de Staat). Men was vergeten, dat van die meerwaarde, te regelen.
De bestuurders in dit soort kleine gemeenten zijn gewone mensen als U en ik, en geen beroepspolitici.
"Oké, dit was het dan", denkt U, "nu heeft Iedereen in Véronne elektriciteit". Maar we zijn nog niet klaar!
Enkele jaren geleden werd er hard op onze ruit gebonsd. Het waren Polen die aan het werk waren bij onze overbuurman. Zij waarschuwden ons dat er aan de overkant een bosbrandje begon. Ze kenden geen Frans, en zeker geen Nederlands, maar ze konden het ons uitstekend bijbrengen.
Inderdaad was er op de tegenoverliggende helling een begin van een bosbrandje. Ik belde de brandweer, en de eigenaar van het terrein, en ik ging er samen met hem op af. Er was een elektriciteitspaal omgevallen, van onderen aangevreten door een mierenkolonie. Er was kortsluiting ontstaan, en het begin van een brandje. We konden het met bebladerde eikentakken uitslaan. Er werd enkele weken later een nieuwe paal geplaatst.
Eind Juli, begin Augustus van dit jaar hadden wij een dochter met haar gezin te logeren. Op Zaterdagmiddag viel plotseling de elektriciteit uit. Daaraan zijn wij wel gewend, na een flink onweer is dat ook wel eens het geval. Meestal is dat met een uurtje of twee wel weer hersteld. Dit keer duurde het langer. Dat is wel vervelend, want zonder elektriciteit hebben we ook geen water. Dat moet vanaf onze bron, beneden op ons terrein, naar boven gepompt worden. Geen water betekent geen WC doortrekken. Omdat het onaangekondigd gebeurde hadden wij ook geen water voor thee, drinken, wassen en tandenpoetsen klaargezet. Wij hebben normaal ook nooit flessenwater, dus we waren aardig onthand. Ik heb mijn generator (Foto boven) gestart, dus we hadden wel een beetje elektriciteit, maar misschien deed ik iets verkeerd, want hij liep niet lekker. De burgemeester meldde ons Zondagochtend dat het tegen twee uur 's middags wel hersteld zou zijn. Dat was niet het geval. Wel zagen we een helikopter die een nieuwe elektriciteitspaal kwam plaatsen, net achter de heuvel waar wij op uitkeken. Er was dus weer een paal omgevallen. Eerst dachten we dat de helikopter op ons landje zou landen, zo laag kwam hij, maar hij verkoos toch het landje van de buurman.
Wie schets onze verbazing dat wij gisteren wéér een paal scheef zagen hangen (Foto rechts). Wij hebben het doorgegeven aan de burgemeester, maar het is weer weekend, en hij is nog niet echt omgevallen.
Wij houden ons hart vast dat het weer improviseren zal worden. We zullen wel wat water apart zetten, en we hebben (gelukkig in dit geval) geen gasten.
De foto's zijn van mijn aggregaat, en van de scheve paal. Het is een beetje moeilijk te zien, maar even links van het midden hangt een paal scheef tussen twee rechte palen bovenop de heuvel en rechts op de foto.